Ένα ιερό χρέος τηςΚαλαμάτας, η ανέγερση μνημείου για τουςεκτελεσθέντες πατριώτες από τους Γερμανούς, το Φλεβάρη του 1944 στο παλιό στρατόπεδο, επιτέλους θα εκπληρωθεί…
Ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, Θόδωρος Μπρεδήμας, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια την προσπάθεια για τη δημιουργία του μνημείου, ενός έργου που το ζητούν κάθε χρόνο με δάκρυα στα μάτια οι συγγενείς των εκτελεσμένων.
Το αίτημά του βρήκε επιτέλους ανταπόκριση από τον περιφερειάρχηΠελοποννήσου, Πέτρο Τατούλη, που σήμερα ανακοίνωσε ότι θα διατεθούν άμεσα τα χρήματα που υπάρχουν για το σκοπό αυτό, ενώ διαβεβαίωσε ότι θα εξασφαλίσει και το επιπλέον ποσό που ενδεχομένως θα χρειαστεί.
Ο κ. Τατούλης, ανακοινώνοντας τη σχετική είδηση δεν παρέλειψε να αναγνωρίσει ότι ο κ. Μπρεδήμας έχει πρωτοστατήσει στη διεκδίκηση για τη δημιουργία του μνημείου.
Το ιστορικό της εκτέλεσης αφηγήθηκε με συγκλονιστικό τρόπο και φέτος η εκπρόσωπος των συγγενών των θυμάτων, Πότα Κακκαβά. Ειδικότερα, στο μνημόσυνο που έγινε το Φλεβάρη είπε: «6 Φλεβάρη 1944, ημέρα Σαββάτο: Οι πράκτορες των Γερμανών, μαζί με αυτούς, καθ’ υπόδειξη, συνέλαβαν στην Αγορά 1.800 άτομα.
Τους μετέφεραν στο Σύνταγμα, τους κράτησαν, και μετά από λίγο έβγαλαν ορισμένους. 8 του μήνα, ξημερώματα Δευτέρα:
Οι κλαγγές των όπλων των Γερμανών ακούγονταν όλη τη νύχτα και πήγαιναν και ερχόνταστε τα καμιόνια. Το πρωί της Δευτέρας, πήγαμε στην κάτω πύλη να δώσουμε πράγματα για τους ανθρώπους μας.
Μας είπαν να φύγουμε, γιατί τους έστειλαν εργάτες στη Γερμανία. Την ώρα εκείνη, εμείς είδαμε το αίμα κάτω στο δρόμο. Φύγαμε όλοι, ακολουθήσαμε τα αίματα, φτάσαμε μέχρι ένα σημείο κοντά στο λιμάνι.
Εκεί σταμάτησαν τα ίχνη. Καταλάβαμε ότι όλοι οι δικοί μας είχαν εκτελεστεί. Γυρίσαμε πάλι στο σημείο του στρατοπέδου και ρωτήσαμε σε ορισμένα σπίτια τι είδαν. Μας είπαν ότι όλη τη νύχτα χτυπούσαν τα πολυβόλα.
Το 1945 ήρθε η Επιτροπή, πήγαμε να κάνουμε την εκταφή. Κατά κύριο λόγο, στην Επιτροπή ήταν Άγγλοι και μερικοί Εβραίοι, που ήθελαν να παρουσιάσουν τον αριθμό των εκτελεσμένων. Αυτοί ήθελαν να δώσουν τον αριθμό και εμείς τον κρύβαμε για να μην πληρώσει η Γερμανία.
Μέτρησε η Επιτροπή και ακούστηκε ένα θλιβερό νούμερο νεκρών: 520. Δεν τολμήσαμε ούτε τα ονόματα των σκοτωμένων μας να δώσουμε. Δημιούργησαν τον Εμφύλιο. Λένε ότι, όταν αναφέρεσαι στο παρελθόν, αναμοχλεύεις μίση και πάθη. Τα μίση και τα πάθη τα φοβούνται αυτοί που τα έπραξαν, γιατί η πραγματικότητα λέει ότι οι προδότες τα έπραξαν αυτά.
Και οι προδότες έγιναν πατριώτες, ενώ οι πατριώτες έγιναν προδότες και φυλακιστήκαμε, εξοριστήκαμε, βασανιστήκαμε. Δεν τολμούσαμε να δώσουμε τα ονόματα των νεκρών, γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να σβήσουν. Θα σας παρακαλέσω να υπερασπίσετε την Ελλάδα και να ζητήσετε συγνώμη από τους νεκρούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου